Παρατήρηση: Μέσα από την επιστολή του αγωνιστή διαπιστώνουμε ότι είχε αδελφό και μάλιστα σκοτώθηκε εντός των τειχών του Μεσολογγίου αφήνοντας δύο ορφανά κορίτσια. Άλλος ένας Γαβρολιμνιώτης έπεσε για την πατρίδα, δηλαδή.
Παρακάτω στους καταλόγους που αναφέρει ο Γεώργιος Τσατσάνης στο βιβλίο του <<Δυτικορουμελιώτες αγωνιστές του 1821>> καταγράφεται και το εξής:
ΚΟΤΡΟΤΖΟΥ Κώστα, η γυναίκα και η αδελφή της αιχμαλωτισθείσες στο Μεσολόγγι, απελευθερώθηκαν <<μέσω των συνεισφορών>>. (Κατά πάσα πιθανότητα είναι οι δύο παρακάτω αναφερόμενες στους καταλόγους του Τσατσάνη)
ΚΑΒΡΟΛΙΜΝΙΩΤΗ Βασίλω του Κωνσταντή. Αιχμαλωτισθείσα κατά την ηρωική έξοδο της φρουράς του Μεσολογγίου στις 10-12 Απριλίου του 1826 και απελευθερώθηκε <<μέσω των συνεισφορών>>. Από την Κυβέρνηση Καποδίστρια ζητάει να της εξασφαλίσει το ψωμί για να μην πεθάνει από την πείνα.
ΚΑΒΡΟΛΙΜΝΙΩΤΙΣΣΑ Κωνσταντίνα. Κατά την έξοδο της φρουράς του Μεσολογγίου τον Απρίλιο του 1826, έπεσε αιχμάλωτη στα χέρια του εχθρού και απελευθερώθηκε <<μέσω των συνεισφορών>>.
ΚΟΥΓΙΑΣ Κωνσταντίνος, από Γαβρολίμνη Ναυπακτίας. Α.Μ:7.597. Έλαβε μέρος στον Αγώνα του 1821, υπό τις οδηγίες διαφόρων οπλαρχηγών. Από το 1821 ως το 1824 ως Μπουλουκτσής (αξιωματικός) του Σκαλτσοδήμου πολέμησε στην πρώτη πολιορκία της Ναυπάκτου, στην πολιορκία του Αντιρρίου, στη μάχη του Καρπενησίου και της Καλιακούδας κατά του Μουσταφά πασά Σκόνδρα και στη μάχη της Άμπλιανης, των Σαλώνων κατά του Δερβίς πασά. Το 1825 με 1826, πολέμησε υπό τον Κίτσο Τζαβέλα στο Μεσολόγγι για την ενίσχυση της φρουράς και επολιορκήθη ως την ηρωική έξοδο της φρουράς στις 12 Απριλίου του 1826. Διασωθείς κατά την έξοδο, πολέμησε στην Αθήνα το 1827, παραβρεθείς στη φονικότατη μάχη του Σένιου κοντά στην Ακρόπολη. Το 1828 κατατάχτηκε στην Χιλιαρχία του Κίτσου Τζαβέλα και μ ΄αυτή πολέμησε στη μάχη της Λομποτινάς κατά του Χουσεΐν πασά και του Ασλάμπεη και στην τελευταία πολιορκία της Ναυπάκτου, μέχρι την πτώση του φρουρίου της.
ΛΥΚΟΠΚΑΠΗΣ Παναγιώτης, από την Καλαβρούζα Ναυπακτίας. Α.Μ:9.283, Ν.Μ:3.304. Υπό τις οδηγίες του Κώστα Χορμόβα, πήρε μέρος στην πρώτη πολιορκία της Ναυπάκτου τον Ιούνιο του 1821 και στην πολιορκία του Αντιρρίου. Το 1822 με αρχηγό τον Μωραΐτη πρωτοκαπετάνιο Θόδωρο Κολοκοτρώνη, πολέμησε στους Μύλους, στα Δερβενάκια και στο Αγιονόρι κατά του Μαχμούτ πασά Δράμαλη. Το 1822, πολέμησε υπό τον Μάρκο Μπότσαρη στου Πέτα, στην Άρτα και το Μακρυνόρος κατά του Ισμαήλ πασά Πλιάσα και στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου από τον Ομέρ πασά Βρυώνη. Το 1823, εξακολούθησε να μάχεται υπό τον Μάρκο Μπότσαρη και στη μοιραία μάχη του Καρπενησίου κατά του Μουσταφά πασά Σκόνδρα, όπου ο Μάρκος Μπότσαρης σκοτώθηκε μαχόμενος ηρωικά. Το 1824, πέρασε στις διαταγές του Κίτσου Τζαβέλα και μαζί του πολέμησε στο Κρεμμύδι της Πελοποννήσου κατά των Αράβων του Ιμπραήμ. Το 1826 με 1827, υπό τον Γιαννούση Πανωμάρα και αρχηγό τον Κίτσο Τζαβέλα, πήρε μέρος στις μάχες της Αράχωβας Λειβαδιάς κατά του Μουστάμπεη και του Διστόμου κατά του Ομέρ πασά Καρύστου. Πολέμησε ακόμα στην Αττική, στο Κερατσίνι του Πειραιά, σε μάχες των Αθηνών και στη φονικότατη μάχη του Σένιου κοντά στην Ακρόπολη. Το 1828, κατατάχτηκε στη Χιλιαρχία του Κίτσου Τζαβέλα και μ΄ αυτή πήρε μέρος στην περίφημη μάχη της Λομποτινάς κατά του Αχμέτ Πρεβίστα, στις μάχες της Τέρνοβας και στα Καγγέλια Καρπενησίου κατά του Χουσεΐν πασά και Ασλάμπεη και στην τελευταία πολιορκία της Ναυπάκτου μέχρι την πτώση του φρουρίου της. Το 1829, κατατάχτηκε στο 20ο Ελαφρό Τάγμα του Γιώργου Καραμπίνη, στο οποίο υπηρέτησε ως το 1833, που τα Ελαφρά Τάγματα διαλύθηκαν. Η Επιτροπή Εκδουλεύσεων τον κατέταξε στη Δεύτερη Τάξη των Υπαξιωματικών.
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Κωνσταντίνος, από την Καλαβρούζα Ναυπακτίας Α.Μ:4.565 ΚΑΙ 2.372. (Ο Τσατσάνης αναφέρει ότι εγκαταστάθηκε στην Γαβρολίμνη. Δεν είναι έτσι όμως. Ο Χριστόπουλος παρέμεινε στην Καλαβρούζα και από αυτόν προέρχονται οι Μπουζαίοι της Καλαβρούζας -Περισσότερα στο βιβλίο μου << Τα Ριζοκλώναρα ενός Γένους - 250 χρόνια Πορεία στην Ιστορία - Καλαβρούζα – Καλαβρουζιώτες 1771-2021>>, που θα εκδοθεί από τις εκδόσεις Σμίλη τον Μάη του 2021 (βρίσκεται στο στάδιο εκτύπωσης). Υπό τις οδηγίες του αρχηγού Καραϊσκάκη, πήρε μέρος στον αγώνα απελευθερώσεως από τους Οθωμανούς. Μαζί του παραβρέθηκε στη μάχη έξω από το πολιορκημένο Μεσολόγγι το 1825 κατά των δυνάμεων του Κιουταχή. Το 1827, όντας υπό τις οδηγίες του οπλαρχηγού Θανάση Κουτσονίκα ή Νάση Νίκα και αρχηγούς τον Καραϊσκάκη και Νότη Μπότσαρη, πήρε μέρος στην πασίγνωστη μάχη της Αράχωβας Λειβαδιάς κατά του Μουστάμπεη, στη μάχη του Διστόμου κατά του Ομέρ πασά Καρύστου και στη μάχη Κερατσινίου Αττικής κατά του Κιουταχή (θρυλείται ακόμη και στις μέρες μας μέσα από τις διηγήσεις των γεροντότερων Καλαβρουζιωτών ότι σώθηκε χώνοντας ολόκληρο το σώμα του μέσα στην άμμο). Με τον Χρήστο Φωτομάρα και αρχηγούς τον Κολιόπουλο και Πλαπούτα, παραβρέθηκε στη μάχη της Καυκαριάς εναντίον των Αράβων του Ιμπραήμ. Όταν το 1828 οργανώθηκαν οι Χιλιαρχίες από τον Καποδίστρια, κατατάχτηκε στη Χιλιαρχία του Νάκου Πανουργιά, στην Πεντακοσιαρχία του Γιάννη Μαμούρη και ειδικότερα στην Εκατονταρχία του Παπακώστα Τζαμάλα και μαζί του παραβρέθηκε στη μάχη της Πέτρας Λειβαδιάς αρχηγούντος του Δημητρίου Υψηλάντη. Το 1829, κατατάχτηκε στο Τάγμα του Γιάννη Μαμούρη, στο οποίο υπηρέτησε ως το 1832.
