Φύση και Παράδοση συνδέονται αρμονικά στην εκδήλωση «Πυληνίων Ποιμενικός Βίος» που διοργανώνει το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πυλήνης, την Κυριακή 4 Ιουλίου από τις 10.00 π.μ. στα Ρουπάκια, στη Στύλια.
Σκηνές και δρώμενα της ποιμενικής ζωής αναβιώνουν στο βαθύσκιωτο δρυόδασος. Η πορεία των κτηνοτρόφων από τα χειμαδιά στα ξεκαλοκαίρια με τα ζώα και τ' άλογα να κουβαλούν τα αναγκαία, οι «ταράτσες» με όλα τα ποιμενικά σκεύη, το φίλεμα των ξένων, τα παραδοσιακά τραγούδια και ο χορός προβάλλουν και δυναμώνουν τους δεσμούς με τις ρίζες και τις παραδόσεις μας.
Η φετινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη στη γυναίκα της ποιμενικής ζωής. Η αγρότισσα γυναίκα γίνεται φορέας ζωής και παράδοσης με την καθημερινή της δράση. Στο σπίτι, στο χωράφι, στη στάνη δουλεύει, δημιουργεί και προσφέρει. Οργώνει, σκάβει και σπέρνει, σκαλίζει και ποτίζει, θερίζει κι αλωνίζει, τραβάει κοσσιά, ζαλώνεται καυσόξυλα και νερό στη βαρέλα, πάει τ' άλεσμα στο μύλο, αρμέγει τα ζωντανά, πλένει τα μαλλιά, τα ξαίνει και τα λαναρίζει, τα γνέθει και τον αργαλειό χτυπά. Υμνεί κι υφαίνει τη ζωή και την παράδοση με το νανούρισμα, το παραμύθι, το τραγούδι και το μοιρολόι, ως μάνα, ως σύντροφος, ως γιαγιά, από τη γέννα ως το θάνατο.
Μια εποχή που φεύγει, ξαναζωντανεύει στην Πυλήνη με την εκδήλωση «Πυληνίων ποιμενικός βίος». Οι παλιότεροι συγκινούνται και οι νεώτεροι ανταμώνουν με την αυθεντική ποιμενική ζωή που είναι γεμάτη χρώματα και ζεστασιά και έτσι σμιλεύουν στην ψυχή τους την ταυτότητα και την παράδοση του τόπου τους.
Σκηνές και δρώμενα της ποιμενικής ζωής αναβιώνουν στο βαθύσκιωτο δρυόδασος. Η πορεία των κτηνοτρόφων από τα χειμαδιά στα ξεκαλοκαίρια με τα ζώα και τ' άλογα να κουβαλούν τα αναγκαία, οι «ταράτσες» με όλα τα ποιμενικά σκεύη, το φίλεμα των ξένων, τα παραδοσιακά τραγούδια και ο χορός προβάλλουν και δυναμώνουν τους δεσμούς με τις ρίζες και τις παραδόσεις μας.
Η φετινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη στη γυναίκα της ποιμενικής ζωής. Η αγρότισσα γυναίκα γίνεται φορέας ζωής και παράδοσης με την καθημερινή της δράση. Στο σπίτι, στο χωράφι, στη στάνη δουλεύει, δημιουργεί και προσφέρει. Οργώνει, σκάβει και σπέρνει, σκαλίζει και ποτίζει, θερίζει κι αλωνίζει, τραβάει κοσσιά, ζαλώνεται καυσόξυλα και νερό στη βαρέλα, πάει τ' άλεσμα στο μύλο, αρμέγει τα ζωντανά, πλένει τα μαλλιά, τα ξαίνει και τα λαναρίζει, τα γνέθει και τον αργαλειό χτυπά. Υμνεί κι υφαίνει τη ζωή και την παράδοση με το νανούρισμα, το παραμύθι, το τραγούδι και το μοιρολόι, ως μάνα, ως σύντροφος, ως γιαγιά, από τη γέννα ως το θάνατο. Μια εποχή που φεύγει, ξαναζωντανεύει στην Πυλήνη με την εκδήλωση «Πυληνίων ποιμενικός βίος». Οι παλιότεροι συγκινούνται και οι νεώτεροι ανταμώνουν με την αυθεντική ποιμενική ζωή που είναι γεμάτη χρώματα και ζεστασιά και έτσι σμιλεύουν στην ψυχή τους την ταυτότητα και την παράδοση του τόπου τους.
