Ο Α' τόμος μέ τίτλο «Διάσπαρτα Δημοσιεύματα», περιλαμβάνει διάφορα κείμενα από τό έτος 1974 έως 31-12-1996, ήτοι προσφωνήσεις-χαιρετισμοί Συνεδρίων, εισηγήσεις, μελέτες-άρθρα σέ περιοδικά, πρόλογοι σέ βιβλία άλλων συγγραφέων καί δημοσιεύματα σέ εφημερίδες (επιφυλλίδες, άρθρα, χρονογραφήματα, νεκρολογίες, βιβλιοκριτικά-πολιτιστικά, επιστολές σέ εφημερίδες).
Ο Β' τόμος μέ τόν ίδιο τίτλο, «Διάσπαρτα Δημοσιεύματα», περιλαμβάνει κείμενα πού δημοσιεύθηκαν από τό 1997 έως 31-3-2010 καί αναφέρονται σέ ποικιλία θεμάτων, όπως άρθρα καί μικρομελέτες μέ ποικίλο θεματολόγιο, ήτοι ιστορικά, προτάσεις, σχόλια, αναλύσεις, γνώμες, πρόλογοι, νεκρολογίες, τοπωνυμικά, κ.ά.
Καί οι δύο τόμοι είναι ένας πραγματικός θησαυρός, διότι μέσα σέ αυτούς συναντά κανείς τήν ιστορία τού τόπου συνδυασμένη μέ τήν σύγχρονη ζωή του, τίς παραδόσεις τού παρελθόντος ενηρμοσμένες μέ τήν επιστημονική έρευνα καί τήν κριτική, πού συνδέεται μέ τίς δημιουργικές προτάσεις κλπ.
Βεβαίως, δέν περικλείεται στούς δύο αυτούς τόμους όλο τό έργο τού οτρηρού, φιλοκάλου, εμπνευσμένου καί δημιουργικού αυτού ανθρώπου -τού κ. Χαραλαμπόπουλου- διότι ο ίδιος έχει συγγράψει καί δημοσιεύσει πολλά βιβλία, διοργάνωσε πολλά Συνέδρια καί Ημερίδες, κινητοποίησε κατά καιρούς τούς φορείς τής πόλεως Ναυπάκτου καί τής Επαρχίας γιά τήν επίλυση διαφόρων εκκρεμούντων προβλημάτων καί γενικά υπήρξε η κινητήρια δύναμη πολλών δημιουργικών γεγονότων στήν Επαρχία μας.
Από τόν πρώτο καιρό τής ελεύσεώς μου στήν Ναύπακτο -ήδη έκλεισα δεκαπέντε χρόνια ποιμαντικής διακονίας- ο κ. Χαραλαμπόπουλος ήταν από τούς πρώτους ζωντανούς πολίτες αυτής τής περιοχής πού γνώρισα. Καίτοι τόν περισσότερο χρόνο διέμενε στήν Αθήνα, η καρδιά του δούλευε στήν Ναύπακτο καί φαινόταν σάν μήν μπορούσε νά ξεκολλήση από τόν τόπον αυτόν. Δέν είχε διακοπεί ο πολιτιστικός ομφάλιος λώρος από τήν γενέτειρά του. Διέκρινα τά ποικίλα χαρίσματά του, τήν έρευνα καί τό μεράκι του γιά τόν πολιτισμό καί τήν ζωή τού τόπου του, από τά οποία ωφελήθηκε καί η Ιερά Μητρόπολή μας, αλλά κυρίως τήν σοβαρότητα τής σκέψεώς του καί τήν ευγένεια τού χαρακτήρος του. Καί στίς ημέρες μας είναι σπάνια αυτά τά χαρίσματα τής σοβαρότητας καί τής ευγένειας.
Η αγάπη του γιά τήν επαρχία μας, η έμπνευσή του γιά τήν έρευνα, ο πόθος του γιά τήν βελτίωση τών κοινωνικών συνθηκών, ο ζήλος του γιά τήν ανύψωση τού πολιτιστικού τοπίου τής περιοχής όπου μεγάλωσε καί έζησε, όλα αυτά είναι αξιοζήλευτα. Βέβαια, σέ όλη αυτήν τήν προσπάθεια τήν οποία κατέβαλε καί καταβάλλει τόν βοηθά αποτελεσματικά η ευγενική καί ισάξια σύζυγός του, κ. Ευγενία Καραγιάννη, η οποία μέ αφανή καί αποτελεσματικό τρόπο συνεπικουρεί τό έργο του καί παραμένει πάντα δίπλα του, διακριτικά, μέ τήν ευγένεια τής ψυχής της καί τό χαμόγελό της, αλλά καί τήν επιστημονική της κατάρτιση.
Διαβάζοντας κανείς τούς δύο αυτούς τόμους μέ τά φωτοτυπημένα κείμενα εκπλήσσεται καί θαυμάζει τήν δημιουργικότητα τού ανθρώπου αυτού. Είναι πραγματικά μιά πηγή έμπνευσης καί μιά βρυσομάνα παράδοσης γιά τόν τόπο μας.
Χαίρομαι γιά τήν παρουσία του στήν Επαρχία μας. Θαυμάζω γιά τήν εργατικότητά του. Σεμνύνομαι γιά τήν γνωριμία μαζί του καί τήν αδιατάρακτη δημιουργική επικοινωνία μας. Καί λυπάμαι πού δέν αξιοποιήθηκε όσο έπρεπε στά διοικητικά πράγματα τής πόλεώς μας. Είναι κρίμα πού τέτοιοι άνθρωποι δέν προωθούνται στά τοπικά αξιώματα, γιά νά λάβουν αξία οι θεσμοί. Επίσης, λυπάμαι πού η τοπική μας κοινωνία δέν εκμεταλλεύθηκε τίς γνώσεις του, τό ερευνητικό του πνεύμα, τήν εμπνευσμένη δημιουργικότητα, τήν σοβαρότητα καί τήν ευθυκρισία του. Τίθεται γιά μιά ακόμη φορά τό ερώτημα: γιατί άνθρωποι μιάς τέτοιας βαρύτητας δέν εκτιμούνται από τό κοινωνικό σύνολο όσο ζούν;
Ο κ. Χαράλαμπος Χαραλαμπόπουλος είναι ένας από τούς εκλεκτούς συμπολίτες μας, είναι μιά διαχρονική επιστημονική καί πολισμική αξία τού τόπου μας.
(Δημοσιεύθηκε στήν Εφημερίδα «Εμπρός» Ναυπάκτου, 9-10-2010)