Ἑορτάστηκε καί φέτος ἡ «Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν», ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου.
Ἡ πανηγυρική ἀκολουθία ξεκίνησε στίς 5.30 τό πρωΐ μέ τά ἑορταστικά, γεμάτα θεολογία, τροπάρια καί συνεχίστηκε μέ τήν τέλεση τῆς χριστουγεννιάτικης Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀπό τόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεο, καί τόν Προϊστάμενο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, π. Θωμᾶ Βαμβίνη, Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο, καθώς καί τόν Διάκονο Παΐσιο Παρασκευᾶ.
Ἀντί κηρύγματος ἀναγνώσθηκε, ὅπως κάθε χρόνο, ἡ Χριστουγεννιάτικη ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, ἡ ὁποία διαβάστηκε σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς καί τίς Ἱερές Μονές, καί ἀναφέρθηκε στήν εὐκαιρία πού μᾶς δίνει ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων νά συνειδητοποιήσουμε τήν μεγάλη ἀξία πού ἔχει τό νά εἴμαστε Χριστιανοί καί μάλιστα Ὀρθόδοξοι, μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Δέν πρόκειται γιά ἕνα τυπικό ὄνομα, ἀλλά γιά ὄνομα πού δηλώνει τήν ἀναγέννηση τῆς ζωῆς μας, γι’ αὐτό καί πρέπει νά ἀνταποκρίνεται ἡ ζωή μας σέ αὐτό.
Ἐπικέντρωσε τόν λόγο του σέ ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας τῆς Συρίας, πού ἔζησε τόν 1ο αἰώνα μ.Χ. καί εἶναι ἔνας ἀπό τούς Ἀποστολικούς Πατέρας, καί τήν ὁποία ἀπέστειλε πρός τούς Χριστιανούς τῆς Μαγνησίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Στήν ἐπιστολή αὐτή, μεταξύ ἄλλων, ἀναφέρεται καί στόν Ἰησοῦ Χριστό, τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε τήν κατά σάρκα Γέννηση.
Τονίζεται ὅτι «οἱ θειότατοι Προφῆται κατά Χριστόν Ἰησοῦν ἔζησαν, διά τοῦτο καί ἐδιώχθησαν». Ἐάν οἱ Προφῆτες ἦταν μαθητές τοῦ Χριστοῦ, πολύ περισσότερο ἐμεῖς εἴμαστε μαθητές Του πού Τόν εἴδαμε σεσαρκωμένο.
Τό νά εἴμαστε μαθητές τοῦ Χριστοῦ σημαίνει νά πιστεύουμε σέ Αὐτόν, νά ἀγωνιζόμαστε καί νά ὑπομένουμε, διότι χωρίς Αὐτόν δέν μποροῦμε νά ζήσουμε.
Καί στήν συνέχεια ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος γράφει ἕναν ἐκπληκτικό λόγο, ὅτι πρέπει νά μάθουμε νά ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Χριστιανισμός. Ὅποιος καλεῖται μέ ἄλλο ὄνομα, ἐκτός τοῦ Χριστιανικοῦ, δέν ἀνήκει στόν Θεό.
Πρέπει νά ἀποβάλουμε τήν κακή ζύμη καί νά προσλάβουμε τήν νέα ζύμη πού εἶναι ὁ Χριστός, διότι, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, εἶναι ἄτοπο νά μιλᾶ κανείς γιά τόν Χριστό καί νά ζῆ μέ ἰουδαϊκό τρόπο, σάν νά μήν ἐνηνθρώπησε ὁ Χριστός. Καί συμπληρώνει ὅτι δέν πίστευσε ὁ Χριστιανισμός στόν Ἰουδαϊσμό, ἀλλά ὁ Ἰουδαϊσμός ἐπίστευσε στόν Χριστιανισμό, καί στόν Χριστιανισμό προσῆλθε κάθε γλώσσα πού πίστευσε στόν Θεό.
Κατέληξε ὅτι πρέπει νά γίνουμε μαθητές Αὐτοῦ τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου Χριστοῦ. Τό φαινόμενο, ἑπομένως, νά λεγόμαστε Χριστιανοί καί νά συμπεριφερόμαστε ἰουδαϊκῶς ἤ εἰδωλολατρικῶς δέν εἶναι χριστιανικό, δέν εἶναι πανήγυρη χριστιανική. Πρέπει νά λεγόμαστε καί νά εἴμαστε Χριστιανοί στήν πράξη καί μάλιστα Ὀρθόδοξοι, ὅπως μᾶς παρέδωσαν τήν πίστη οἱ ἅγιοι Πατέρες μας.
Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος εὐχήθηκε νά ἔχουμε ὅλοι καλές ἑορτές συνδεόμενοι μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀποφεύγοντας τόν ὑπεράνθρωπο καί τόν μετάνθρωπο τῆς σύγχρονης ἐποχῆς πού εἶναι ἀπανθρωπισμός.
