Τήν Κυριακή 18 Ἀπριλίου, Ε΄ Κυριακή Νηστειῶν, ἡμέρα καί τῆς Ἐπετείου τῆς Ἀπελευθέρωσης τῆς Ναυπάκτου ἀπό τούς Τούρκους (18 Ἀπριλίου 1829), στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τελέσθηκε Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία καί Δοξολογία, μέ ὅλα τά ἀπαραίτητα ὑγιειονομικά μέτρα.
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ἱερόθεος στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στήν ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία. Τόνισε ὅτι εἶναι ἐκπληκτικός ὁ βίος της, ἀφ' ἑνός μέν διότι ἐγράφη ἀπό ἕναν μεγάλο θεολόγο, τόν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων ἅγιο Σωφρόνιο, ἀφ' ἐτέρου δέ γιατί ἡ πορεία τῆς ζωῆς τῆς ὁσίας Μαρίας προκαλεῖ θαυμασμό, ἀφοῦ ἀπό τήν ἁμαρτία ἔφθασε σέ μεγάλος ὕψος ἁγιότητας, ἀσκούμενη στήν ἔρημο γιά 47 χρόνια καί ἔφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό μετά τήν θεία Κοινωνία πού ἔλαβε.
Μέ ἀφορμή αὐτό τό γεγονός, τόνισε τήν μεγάλη δυνατότητα πού ἔχει ὀ ἄνθρωπος, ἀφοῦ ἀπό τήν ἀγγελική ζωή στόν παράδεισο περιέπεσε στήν ζωώδη ζωή, καί τώρα, ἀπό αὐτή τήν ζωή μπορεῖ μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά ζήση πάλι στήν ἀγγελική ζωή.
Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Καί ἀνέλυσε τό χωρίο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὅτι ὁ Θεός ἀγάπησε τήν πεσοῦσα ἀνθρώπινη φύση καί τήν ἔκανε σῶμα Του. Ὁ Θεός «ἐπεθύμησεν πόρνης», «ἵνα τήν πόρνην παρθένον ἐργάσηται», «ἵνα γένηται νυμφίος» αὐτῆς.
Τελικά, αὐτό εἶναι τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, γι' αὐτό προτρέπει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Μή ἀπέχου Ἐκκλησίας· οὐδέν γάρ Ἐκκλησίας ἰσχυρότερον. Ἡ ἐλπίς σου ἡ Ἐκκλησία, ἡ σωτηρία σου ἡ Ἐκκλησία, ἡ καταφυγή σου ἡ Ἐκκλησία. Τοῦ οὐρανοῦ ὑψηλοτέρα ἐστι, τῆς γῆς πλατυτέρα ἐστί. Οὐδέποτε γηρᾷ ἀεί δέ ἀκμάζει».
Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ἐψάλη ἡ Δοξολογία ἐπί τῇ ἀπελευθερώσει τῆς Ναυπάκτου.
Στό τέλος τῆς Δοξολογίας ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στήν ἀπελευθέρωση τῆς Ναυπάκτου, λέγοντας ὅτι ἡ Ναύπακτος ἔπαιξε σημαντικό ρόλο στόν ἀγώνα ἀπελευθέρωσης, ἀπό τήν ἀρχή ἤδη τῆς Ἐπανάστασης. Ὅμως τά δύο ἰσχυρά κάστρα τῆς Ναυπάκτου καί τοῦ Ἀντιρρίου δέν ἐπέτρεπαν στούς ἀγωνιστές νά τήν ἐλευθερώσουν.
Αὐτό φαίνεται, ἐκτός τῶν ἄλλων, σέ ἕνα συνοπτικό κείμενο πού ἔγραψε ὁ συμπολίτης μας Χρῆστος Σιαμαντᾶς, μέ τίτλο «Τά πολεμικά γεγονότα στήν περιοχή τῆς Ναυπάκτου τήν περίοδο τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821».
Τελικά ἡ Ναύπακτος ἀπελευθερώθηκε τήν 18η Ἀπριλίου 1829 μέ τίς προσπάθειες τοῦ πρώτου εὐσεβοῦς Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννου Καποδίστρια, μέσα στήν προοπτική νά συμπεριληφθῆ καί ἡ Στερεά Ἑλλάδα στό νέο Ἑλληνικό Κράτος. Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Ναυπάκτου τόν χαροποίησε, γι' αὐτό δώρισε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου δύο καμπάνες πού ὑπάρχουν ἀκόμη καί σήμερα στό καμπαναριό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί κτυποῦν μαζί μέ τίς ἄλλες δύο καμπάνες σέ κάθε ἀκολουθία.
Εὐχήθηκε, δέ ὁ Σεβασμιώτατος, ὅλοι ἐμεῖς πού ζοῦμε σέ αὐτή τήν ὄμορφη καί ἱστορική πόλη, πού ἔχει ἱστορία πάνω ἀπό 3.000 χρόνια, νά ἀποδεικνυόμαστε ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας.
Παρόντες ἦταν ὁ Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας, οἱ Ἀντιδήμαρχοι κ. Ζαχαρίας Χοχτούλας καί Ἰωάννης Παπαϊωαννίδης, οἱ Διοικητές τῆς Ἀστυνομίας, τοῦ Λιμενικοῦ καί τῆς Πυροσβεστικῆς καί ἡ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἀπογόνων Σουλιωτῶν Ναυπακτίας, γιατί οἱ Σουλιῶτες ἀγωνίσθηκαν μαζί μέ τούς Ναυπακτίους γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πόλης καί πολλοί ἀπό αὐτούς κατοίκησαν στήν πόλη μετά τήν ἀπομάκρυνση τῶν Τούρκων.
Ἀκολούθησε κατάθεση στεφάνων στό μνημεῖο ἡρώων τῆς πόλεως.
